Istnieje wiele gatunków roślin cebulowych i bulwiastych, których piękno można podziwiać od bardzo wczesnej wiosny do późnej jesieni. Omówione niżej rośliny należą do grupy tych, które nie wymagają wykopywania na zimę.
Ze względu na to, że zimotrwałe rośliny cebulowe i bulwiaste sadzi się na rabatę na 2-3 lata, gleba pod ich uprawę powinna być starannie przygotowana, tzn: oczyszczona z perzu i innych chwastów, głęboko przekopana i odpowiednio nawieziona.

Cebulica syberyjska — najniższa z roślin cebulowych, osiąga wysokość 10-15 cm. Niewielkie, podobne do dzwonków kwiaty mają barwę niebieską lub białą. Zakwita w kwietniu. Wymaga gleby żyznej, przepuszczalnej i dostatecznie wilgotnej oraz słonecznego lub półcienistego stanowiska. Cebule wysadza się we wrześniu na głębokość 6-8 cm w odstępach 6-10 cm. Na jednym miejscu mogą pozostawać kilka lat. Nadają się na rabaty wiosenne, mogą też stanowić składnik rabat skalnych.

Hiacynt wschodni — osiąga wysokość 20-30 cm. Kwitnie w kwietniu. Kwiaty mają różne kolory: białe, żółte, niebieskie, fioletowe, różowe, czerwone. Wymagają gleby żyznej, przepuszczalnej oraz słonecznego stanowiska. Cebule sadzi się w połowie września na głębokość 10-15 cm w odstępach 15-20 cm.

Kosaciec cebulowy — w naszych warunkach klimatycznych można uprawiać dwa gatunki: kosaciec holenderski i kosaciec żyłkowany. Bardziej popularny w ogrodach jest kosaciec żyłkowany. Wyrasta do wysokości 12-20 cm. Kwiaty o barwie lilaróżowej, błękitnej lub niebieskiej pojawiają się już w końcu marca lub na początku kwietnia.
Najlepiej rosną na glebie piaszczysto – gliniastej, umiarkowanie wilgotnej, na stanowisku słonecznym. Cebule sadzi się w połowie września na głębokość 6-8 cm w odstępach 5-10 cm. Po 2-3 latach trzeba rośliny przesadzić. Nadają się na rabaty skalne.

Lilia — do uprawy w ogródkach poleca się lilie: białą, królewską i tygrysią. Lilia biała wyrasta do wysokości 50-80 cm. Kwitnie w drugiej połowie czerwca i w lipcu.
Lilia królewska — wyrasta do wysokości 80-120 cm. Kwiaty ma większe od lilii białej, wewnątrz białe lub lekko kremowe, od strony zewnętrznej białoróżowe, czasem czerwonawe, pąki długie, różowe. Kwitnie w lipcu i na początku sierpnia.
Lilia tygrysia — wyrasta do wysokości 60-150 cm. Kwiaty są barwy pomarańczowocytrynowej, czasem nakrapiane. Są odmiany o kwiatach większych, bardziej czerwonych i silnie nakrapianych. Kwitnie w lipcu i sierpniu.
Lilie najlepiej rosną na glebach próchnicznych, żyznych, głęboko uprawianych, w miejscach słonecznych, ale przez kilka godzin dziennie zacienionych. Cebule lilii białych i królewskich sadzi się w połowie sierpnia na głębokość ok. 15 cm, w odstępach 30-35 cm, natomiast lilii tygrysich sadzi się we wrześniu na głębokość równą ich trzykrotnej wysokości w odstępach 30-40 cm. Lilie mogą rosnąć w jednym miejscu 3 lata. W ogrodzie wyglądają bardzo dekoracyjnie w dużych grupach na tle trawnika lub krzewów iglastych.

Szachownica cesarska — wyrasta do wysokości 100 cm. Dzwonkowate kwiaty barwy żółtej, pomarańczowej lub czerwonej tworzą na szczycie pędu „koronę”. Kwitnie na przełomie marca i kwietnia. Wymaga gleby przepuszczalnej, żyznej, dostatecznie wilgotnej i stanowiska słonecznego. Cebule wysadza się w końcu sierpnia na głębokość ok. 20 cm w odstępach 30-40 cm. Szachownica cesarska dobrze prezentuje się w centralnym miejscu na rabacie cebulowej lub w grupie na trawnikach. Należy jednak pamiętać, że ta piękna roślina wydziela przykrą woń. Nie należy jej przesadzać częściej niż co 3-4 lata.

Śnieżnik lśniący — wyrasta na wysokość 15 cm. Drobne, gwiazdkowe kwiaty mają barwę lawendowoniebieską. Jest to pierwsza kolorowo kwitnąca roślina cebulowa. Udaje się na każdej glebie, byle dostatecznie wilgotnej wiosną i jesienią. Cebulki wysadza się we wrześniu na głębokość 10-12 cm w odstępie 8-12 cm. Stanowisko powinno być nasłonecznione w czasie wzrostu, a zacienione jesienią. Dlatego sadzi się je w sąsiedztwie innych roślin dających cień w czasie lata. Można je też sadzić na trawniku przylegającym do krzewów oraz w zagłębieniach ogrodów skalnych. Mogą rosnąć kilka lat w jednym miejscu. Gdy się nadmiernie zagęszczą, można je przesadzić.

Zimowit jesienny — osiąga wysokość 15-20 cm. Lilaróżowe kwiaty wyrastają wprost z ziemi. Charakterystyczną cechą tej rośliny jest to, że wiosną wyrastają liście, które latem zasychają, a w sierpniu – wrześniu wprost z ziemi wyrastają kwiaty podobne do dużego krokusa. Wymagają żyznej, wilgotnej gleby i stanowiska półcienistego. Bulwy sadzi się w połowie sierpnia na głębokość 10-15 cm w rozstawie 20-25 cm. Zimowity można pozostawiać bez przesadzania nawet kilkanaście lat.
Nadają się na rabaty skalne. Można je również sadzić w pobliżu krzewów, albo na trawnikach (w wyznaczonych miejscach uchylić darń za pomocą szpadla).
Należy pamiętać, że cała roślina jest silnie trująca.