Korowaj weselny to tradycyjne obrzędowe drożdżowe ciasto wypiekane w piecu chlebowym przed uroczystością zaślubin nowożeńców w „wieczór panieński lub kawalerski”. Jest to ciasto pieczone w okrągłej formie, bogato zdobione różnego rodzaju dekoracjami (również z ciasta drożdżowego): ptaszki, kwiatki, słońce, księżyc, kłosy zbóż, warkocze, listki itp. Każda ozdoba ma swoją symbolikę, np. warkocz – warkocz panny młodej, księżyc i słońce – życie, symbioza człowieka z przyrodą, ptaszki – potomstwo, rodzina, kłosy zbóż – bogactwo, itp. Korowaj weselny to proste ciasto drożdżowe, które zachowuje świeżość dość długo, jest smaczne i słodkie oraz bardzo dekoracyjne.
Dawniej korowaj weselny był nierozłącznym elementem uczty weselnej, którego „wytwarzaniem” zajmowały się mężatki na czele z matką chrzestną panny młodej lub pana młodego, a „druhny weselne” – panny musiały wykonać przynajmniej jedną ozdobę tzw. „korowajczyka weselnego” i podarować go swojemu „drużbantowi weselnemu”. Z wypiekiem ciasta związane były różne wierzenia: jeśli ciasto pęknie podczas wypieku, to pożycie małżeńskie młodej pary będzie nieudane.
„Dzielenie i obdarowywanie się korowajem odbywało się po północy. Obrzęd ten prowadził „marszałek weselny”, który zapraszał gości weselnych do składania życzeń parze młodej. Każdy z gości otrzymywał porcję korowaja.”- wspomina Helena Datczuk z Moszczony Królewskiej, która w 1977 roku była „druhną” pana młodego w Klukowiczach gm. Nurzec Stacja. Wypieku korowaja nauczyła się od swojej mamy i piecze okazjonalnie na wesela rodzinie lub znajomym „aby ocalić od zapomnienia”.
Mielnicki Korowaj Weselny doceniony został w 2014 roku na Festiwalu Korowaja Mielnickiego w Mielniku zdobywając pierwsze miejsce, w 2015 I miejsce w Konkursie Nasze Kulinarne Dziedzictwo, a w roku 2016 w NKD nominację do „Perły.
Bożena Radziszewska