Czerwiec to okres kwitnienia wielu roślin miododajnych. Wśród tych, które dostarczają pszczołom znaczących pożytków można wymienić robinię akacjową, kruszynę, malinę i koniczynę białą. Pod koniec czerwca zakwitają lipy, a z roślin uprawnych gryka. Pożytku pszczołom mogą też dostarczyć krzewy (głogi, irgi, ligustry, śnieguliczka). Na łąkach kwitną koniczyny, a na przydrożnych skarpach i nieużytkach rozchodnik, żmijowiec, szałwia i wiele innych.

Doglądanie pasieki w czerwcu polega na zwiększaniu przestrzeni życiowej rozwijających się rodzin pszczelich. Gniazdo poszerza się dodając ramki z węzą stosownie do siły rodziny. Jeśli konstrukcja ula nie pozwala na odpowiednie poszerzenie gniazda, trzeba dać nadstawkę i umożliwić pszczołom, przejście do niej jeszcze przed rozpoczęciem pożytku. Zapobiegnie to ciasnocie w ulu. Trzeba też pamiętać o odpowiednim poszerzeniu otworów wylotowych.

W czerwcu nie są potrzebne zabiegi przyspieszające rozwój rodzin. Słabsze po zimie rodziny, jeśli mają pełnowartościowe matki, dochodzą do siły wykorzystując wcześniejsze pożytki jako rozwojowe. Natomiast od rodzin średnich i silnych uzyskujemy miód towarowy. Jeżeli pogoda zawiedzie (czego nigdy nie można przewidzieć) to najsilniejsze rodziny mogą łatwo wejść w nastrój rojowy. W tym przypadku wskazane jest raczej wyrównanie siły rodzin, polegające na odbieraniu pewnej ilości czerwiu z rodzin najsilniejszych, którym zasilamy rodziny słabsze. W czasie pożytku nie należy niepotrzebnie niepokoić pszczół, a niezbędne przeglądy rodzin lepiej wykonywać w okresach mniejszych wziątków. Kontrola przybytków wagowych jest bardzo przydatna w prowadzeniu pasieki. Podczas przeglądów należy zwracać uwagę na wygląd czerwiu. Zmieniony wygląd czerwiu może budzić podejrzenie o choroby, jak choroba woreczkowa, kiślica lub zgnilec złośliwy. Po zauważeniu takich znamion należy skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Zapobieganie nastrojowi rojowemu pszczół
Nastrój rojowy oznacza stan rodziny pszczelej w okresie poprzedzającym rójkę. W rodzinie zachodzą wówczas liczne zmiany. Stają się one widoczne w chwili pojawienia mateczników.

Powstaniu nastroju rojowego w rodzinie, oprócz czynników dziedzicznych sprzyja między innymi:
– nadmiar mleczka i pszczół karmicielek
– ciasnota w gnieździe,
– przegrzanie ula,
– niedobór substancji matecznej,
– warunki atmosferyczne,
– umiarkowane pożytki.

Pszczelarz kierując się rozwojem swoich pszczół nie powinien dopuścić do wystąpienia tego stanu.
Zadaniem pszczelarza w tym czasie jest stworzenie takich warunków, aby wyeliminować tendencje do nastroju rojowego, tj. zapewnić matce warunki do czerwienia, karmicielkom dostateczną ilość larw do karmienia. Młodym pszczołom, które przeważają swoją liczebnością skład rodziny pszczelej, należy dać zatrudnienie, w tym celu wystawiamy ramki z węzą do odbudowy nowych plastrów przez co zapewniamy więcej do składania nektaru i pyłku.

Wskazane jest systematyczne poszerzanie gniazda. Przy poszerzaniu gniazda plastrami i węzą należy zachować zasadę rozluźnienia gniazda pszczelego. Zapobiegniemy w ten sposób gromadzeniu się pszczół w jednym miejscu (ciasnocie) oraz przegrzaniu. Należy ułatwić pszczołom wentylację gniazda przez poszerzenie otworów wylotowych (wyjmujemy wkładki wylotowe).
W interesie pszczelarza leży ograniczanie częstotliwości rojenia się pszczół. Rójka ma niewątpliwie negatywny wpływ na produkcję miodu, poza tym zwiększa pracochłonność obsługi pasieki i dezorganizuje pracę.

Antoni Zaleski