Istnieje zakaz transportu oraz zlecania transportu zwierząt przez ich posiadaczy, w sposób powodujący ich okaleczenie lub przyczyniający się do zadawania zwierzętom cierpienia. Naruszenie zasad zarówno przez posiadaczy, jaki i przewoźnika może stanowić przestępstwo z art. 35 1a w związku z art. 6 ust. 1a i ust. 2 pkt 6 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt. Jeżeli planowana jest sprzedaż zwierząt z gospodarstwa lub zakładów, zwierzęta te muszą być zdolne do transportu.
Za niezdolne do transportu uznaje się:
- Zwierzęta , które nie nadają się do transportu z racji wieku lub stanu fizjologicznego:
- a) ciężarne samice, będące w okresie przekraczającym 90% przewidywanego okresu ciąży lub samice, które urodziły w tygodniu poprzedzającym transport,
b)nowonarodzone ssaki, u których rana po pępowinie nie zgoiła się jeszcze całkowicie,
c)świnie w wieku poniżej 3 tygodni, jagnięta w wieku poniżej 1 tygodnia i cielęta w wieku poniżej 10 dni, chyba że są transportowane na odległość mniejszą niż 100 km – transport powyżej 100 km jest dopuszczony w przypadku świń, które rozpoczęły 21 dzień życia, jagniąt, które rozpoczęły 7 dzień życia oraz cieląt, które rozpoczęły 10 dzień życia,
- d) zwierzęta z porożem w scypule,
- e) w przypadku transportu trwającym powyżej 8 godzin:
– źrebięta w wieku do 4 miesięcy, z wyjątkiem zarejestrowanych nieparzystokopytnych- transport źrebiąt powyżej 8 godzin jest dopuszczony w przypadku zwierząt, które rozpoczęły 5 miesiąc życia,
-cielęta w wieku 14 dni – transport cieląt powyżej 8 godzin jest dopuszczony w przypadku zwierząt, które rozpoczęły 15 dzień życia,
– świnie o wadze do 10 kg,
– nieujarzmione nieparzystokopytne.
2) zwierzęta , które nie nadają się do transportu z powodu stanu zdrowia:
– zwierzęta, które nie mogą poruszać się samodzielnie bez bólu lub poruszać się bez pomocy, np. w przypadku złamania kończyny lub kości miednicy,
– zwierzęta, które nie mogą samodzielnie podnosić się ( np. bardzo słabe, zmęczone lub wycieńczone),
– zwierzęta posiadające urazy związane z kulawizną, nie pozwalające na obciążenie chorej kończyny,
– zwierzęta mające duże i głębokie rany,
– zwierzęta z ciężkim krwotokiem,
-zwierzęta cierpiące na ciężkie choroby systemowe,
-zwierzęta z wypadniętą macicą lub odbytem,
– zwierzęta, po dekornizacji z niezagojonymi ranami lub z odłamanymi rogami,
– zwierzęta z widocznymi objawami chorób układu krążenia lub układu oddechowego, np. trudności w oddychaniu,
-zwierzęta z ciężkim zapaleniem, np. zapalenie wymienia,
-zwierzęta z zaburzeniami koordynacji ruchów, np. zwierzęta nie mogące utrzymywać równowagi,
-zwierzęta mające zaburzone reakcje, np. nadmierne pobudzenie, objawy nerwowe, intoksykacja.
Ujawnienie przez Inspekcję Weterynaryjną dokonywania transportu zwierząt przez posiadaczy i przewoźników, osobników niezdolnych do transportu z gospodarstw rolnych lub zakładów produkcyjnych skutkuje bezzwłocznym skierowaniem sprawy do organów ścigania.
Transportowane zwierzęta muszą być do niego zdolne, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
Grażyna Janicka
Podstawa prawna
– Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działaniem oraz zmieniające dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97,
– Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 o ochronie zwierząt.