Podłogi w oborach dla krów mlecznych

cze 20, 2016

Podłogi na korytarzach gnojowo-spacerowych w oborach dla krów mlecznych są kluczowym elementem wpływającym na stan kończyn, w tym racic, a pośrednio na uzyskiwane efekty produkcyjne.

Zgodnie w wymaganiami dobrostanu zwierząt podłoga powinna być gładka, nieśliska, twarda, równa i stabilna. Stąpanie zwierząt nie powinno wywoływać dodatkowych ponadstandardowych efektów dźwiękowych, które mogą wywoływać objawy strachu u krów. Krowy preferują nawierzchnie miękkie i elastyczne, co wynika z budowy anatomicznej racic. Najbardziej naturalnym podłożem w ciągach komunikacyjnych jest ściółka, ale ze względów technologicznych ten typ nawierzchni jest w zdecydowanej mniejszości w nowobudowanych oborach. W większości nowych obór wolnostanowiskowych stosuje się nawierzchnie nie ścielone pełne lub szczelinowe. Podłogi takie są z reguły wilgotne, śliskie i często prowadzą do mechanicznych urazów kończyn oraz stanów zapalnych racic oraz stawów. Powodują również zwiększenie ryzyka poślizgnięcia krów i poważniejszych uszkodzeń zarówno nóg jak oraz wymienia.

Przy utrzymaniu krów na podłogach pełnych lub rusztowych należy zastosować takie technologie przygotowania nawierzchni, które ograniczają zagrożenia dla zwierząt.

Podłogi pełne mogą być ulepszone już na etapie ich wylewania. Do zastosowania są dwie podstawowe metody: szczotkowanie betonu oraz wyciskanie świeżo wylanego betonu. Dzięki szczotkowaniu (miotełkowaniu) uzyskuje się powierzchnię niejednolitą, w pewnym zakresie antypoślizgową. Wadą tej metody jest dość szybkie wycieranie się nierówności, szczególnie przy intensywnym użytkowaniu i stosowaniu mechanicznego zgarniania odchodów na korytarzach. Alternatywą dla szczotkowania jest wyciskanie w świeżym betonie wgłębień przez zastosowanie kratownic. Kształt wyżłobień to najczęściej kwadraty lub romby usytuowane tak, aby ich krawędzie nie były równoległe do linii czołowej urządzeń zgarniających odchody z korytarzy.

W podłogach pełnych, po wylaniu i zestaleniu się nawierzchni, lub w budynkach wcześniej użytkowanych, zastosować można metodę nacinania wyżłobień na głębokość 0,5 – 1,5 cm. Nacięcia mogą być jednokierunkowe lub krzyżujące się, tworzące romby lub prostokąty o wymiarach boków około 10 cm. Należy pamiętać, podobnie jak w przypadku podłóg wyciskanych, o takim ukierunkowaniu żłobień, które nie będzie utrudniało pracy urządzeń zgarniających i nie powodowało uszkodzeń krawędzi szczelin.

Technologią zapewne najlepszą ze względu na komfort poruszania się krów, ale zwykle w takich przypadkach najdroższą, jest pokrycie całej powierzchni spacerowo-gnojowej specjalistycznymi, cienkimi, elastycznymi materacami gumowymi o fakturze zapobiegającej poślizgnięciu się zwierząt. Uzupełnieniem takiego rozwiązania są ułożone w miejscach najczęstszego przemieszczania się krów materace z nawierzchnią ścierną, powodujące systematyczne ścieranie się racic i poprawiające ich stan. Podobną metodę zastosować można również do poprawy jakości podłóg szczelinowych stosując ażurowe, elastyczne, gumowe materace montowane na rusztach betonowych. Część powierzchni rusztów może być również przykryta materacami z powierzchnią ścierną.

Dariusz Gaszewski

PZDR w Białymstoku

Skip to content