Fakt, iż łąka nie daje spodziewanych efektów nie oznacza jednak, że konieczne jest zastosowanie drogich metod renowacji. Jeżeli powierzchnia łąki jest wyrównana i w runi ilość chwastów potaso- i azotolubnych nie jest duża, zaleca się stosowanie renowacji przez nawożenie. Metoda ta jest szczególnie wskazana na terenach zagrożonych erozją, na terenach okresowo zalewanych, na glebach żelazistych i kamienistych. Polega ona na zastosowaniu jednorazowej zwiększonej dawki nawozów mineralnych, tzw. dawek uderzeniowych (nie zapominając o wapnowaniu). Wielkość dawek określamy na podstawie badań zasobności gleby i jej rodzaju, ważny jest również skład botaniczny runi. Dawki te powinny kształtować się w granicach:
- na glebach mineralnych
N – 100 do 150 kg/ha;
P2O5 – 60 do 80 kg/ha;
K2O – 100 do 160 kg/ha; - na glebach organicznych torfowo-murszowych
N – 60 do 80 kg/ha;
P2O5 – 60 do 120 kg/ha;
K2O – 120 do 180 kg/ha.
Bardzo dobre efekty przynosi również nawożenie obornikiem (szczególnie bydlęcym w okresie jesiennym). Wpływa on bardzo korzystne na stan runi i jej skład botaniczny, zagęszcza darń i jako nawóz kompletny dostarcza roślinom wszystkich składników pokarmowych łącznie z mikroelementami.