Nowy szkodnik kukurydzy w Europie stwierdzony po raz pierwszy w Jugosławii w roku 1992. W latach 1994/95 zaatakował w tym kraju około 400 tys. hektarów kukurydzy. Źródła podają, że w ciągu dnia chrząszcz może przelecieć 30 do 40 km, a w ciągu roku może poszerzyć swój zakres o 60 do 100 km. Może też być przeniesiony różnymi środkami transportu w dowolne miejsce. Ponieważ chrząszcz jest już w Czechach, Słowacji i na Ukrainie należy być przygotowanym na jego pojawienie się w Polsce i w naszym województwie. Szkody wyrządzane przez tego szkodnika dochodzą do 90% w przypadku uprawy kukurydzy w monokulturze, gdyż zwalczanie jego jest bardzo trudne. Ponieważ kukurydza ma w naszym województwie bardzo duże znaczenie gospodarcze trzeba już w tej chwili podejmować wszelkie środki ochronne.

Zachodnia kukurydziana stonka korzeniowa jest szkodnikiem kwarantannowym podlegającym obowiązkowi zwalczania.

Każdy kto nabędzie informację o podejrzeniu wystąpienia szkodnika ma obowiązek zawiadomienia o tym Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa (tel. 085 652-11-54) lub wójta, burmistrza, prezydenta miasta.

Najważniejsze informacje umożliwiające rozpoznanie szkodnika i objawy żerowania:
Szkodnik występuje przede wszystkim na kukurydzy ale może wystąpić na trawach, złożonych, strączkowych, dyniowatych.

Chrząszcze obu płci mają barwę od żółtej do zielonej. Pokrywy posiadają po bokach po jednym czarnym pasku. Samica ma długość 4,2-6,8 mm, samiec 4,4-6,6 mm. Żerują na liściach, wiechach a później na znamionach słupków kwiatów kukurydzy. Liście są zjadane częściowo lub w całości. Uszkodzenie znamion kukurydzy powoduje obniżenie liczby zapylonych kwiatów, przez co kolby są niewielkie, a niekiedy zniekształcone i zawierają małą liczbę nasion, które mogą być zdeformowane.

Larwy bezpośrednio po wylęgu mają 1,2 mm długości, a ostatecznie dorastają do około 13 mm. Ciało larw jest wysmukłe i pomarszczone, barwy białej lub kremowej, z wyrażną ciemniejszą głową. Larwy uszkadzają korzenie. Wierzchołki porażonych korzeni stają się brązowe, a wewnątrz korzeni widoczne są chodniki wygryzione przez larwy. Uszkodzone korzenie zasiedlane są przez różne patogeny, co przyczynia się do gnicia korzeni. Następuje ograniczenie pobierania wody i substancji mineralnych przez roślinę. Skutkiem tego jest zahamowanie wzrostu i więdnięcie roślin, zniekształcenie pędów i wyleganie. Przy silnym porażeniu rośliny można łatwo wyciągnąć z gleby.

Biologia. Szkodnik ma tylko jedno pokolenie w ciągu roku. Zimuje w glebie w stadium jaja. Wylęg z jaj następuje w maju lub czerwcu, a wylęgłe larwy dostają się do korzeni kukurydzy. W początkach lipca następuje przepoczwarczenie się larw, a wylot chrząszczy następuje pod koniec lipca lub na początku sierpnia. Chrząszcze żerują na kukurydzy a w sierpniu i wrześniu samice składają do gleby jaja w grupach w pobliżu korzeni kukurydzy. Jedna samica składa ok. 1000 sztuk jaj o barwie żółtawo białej wielkości 0,5 mm. Stadium jaja jest doskonale przystosowane do niskich temperatur. Jeśli w następnym roku na polu pojawi się ponownie kukurydza nasilenie szkodnika jest gwałtowne. Jeśli wylęgłe larwy nie znajdą kukurydzy giną a szkodnik może przetrwać jedynie w małych ilościach na innych gatunkach roślin.

Apelujemy do rolników – plantatorów kukurydzy do włączenia się w działania pracowników Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa zmierzające do wczesnego wykrycia szkodnika i uniemożliwienia jego rozprzestrzeniania się.