Występowanie ostrożenia polnego w uprawach na równi z perzem stwarza największe problemy nie tylko w ekologicznych gospodarstwach. Dobranie odpowiedniej metody pozwoli na jego skuteczne zniszczenie.
Ostrożeń polny zwany potocznie ostemwystępuje przede wszystkim na polach o podglebiu gliniastym. Jest rośliną trwałą dzięki wykształceniu korzeni rozłogowych, w których magazynuje składniki pokarmowe. Na odłogach i nieużytkach, gdzie może spokojnie rosnąć jest rośliną dwuletnią wykształcając w pierwszym roku rozetę liściową, a w następnym pędy kwiatowe i nasiona. Natomiast na polach uprawnych każde mechaniczne uszkodzenie korzeni rośliny wyzwala siły obronne i z uśpionych pączków wyrastają nowe rozłogi.
Jednym ze sposobów w miarę skutecznej walki z ostrożeniem jest uprawa roślin pastewnych uprawianych przez kilka lat. Ten wymóg spełnia lucerna. Szybki jej wzrost skutecznie konkuruje z ostami powodując przyspieszone ich kwitnienie i wyczerpanie korzeni z zapasów. Po skoszeniu próbują one jeszcze bronić się wytwarzając odrosty i magazynować składniki pokarmowe, ale następne pokosy skutecznie przerywają ten proces. Po dwu- trzy letniej takiej walce tylko niektórym roślinom udaje się przetrwać. Koniczyna ze względu na krótszy okres użytkowania nie do końca spełni swoje zadanie. Dobrym rozwiązaniem jest także uprawa ozimej mieszanki poplonowej, która po skoszeniu wiosną i zaoraniu uniemożliwia wybijanie pędów, przynajmniej w pierwszym roku.
Innym rozwiązaniem będzie walka ugorowania pola. Od czerwca przeprowadza się 2 – 3 krotna orkę w odstępach 3 tygodniowych. W ten sposób zgromadzone składniki pokarmowe w rozłogach ulegają wyczerpaniu i roślina nie ma już siły na wytworzenie nowych pędów nadziemnych.
W uprawach, spraktykowaną metodą jest wycinanie pędów na początku kwitnienia. Zabieg ten powinien być przeprowadzony gdy ostrożeń wykształci pąki kwiatowe, a najpóźniej gdy zaczynają one pękać i ukazują się fioletowo – czerwone kwiaty. Bardzo ważnym elementem jest wycięcie pędów rośliny tuż pod powierzchnią gleby, aby nie pozostawić żadnej jej zielonej części.W związku z tym należy sprawdzić czy w pobliżu nie znajdują się rośliny w fazie rozety. Pozostawienie ich umożliwi ostom odbudowanie się. Prostym, ręcznym narzędziem w tym przypadku jest wycinak podobny do ogławiacza do buraków. Ponieważ ostrze bardzo szybko się tępi dobrze by było przygotować takich narzędzi więcej. Bardzo ważną rzeczą jest usunięcie wyciętych roślin z pola. Pozostawienie ich spowoduje szybkie dojście do kwitnienia i wydania nasion.
Oczywiście nie można zapomnieć, że wszystkie rośliny rozmnażają się dzięki nasionom, dlatego przy zapobieganiu występowania ostrożenia polnego w uprawach jest czystość materiału siewnego, stosowanie przefermentowanego obornika oraz niszczenia tego chwastu także na odłogach nie pozwalając im zakwitnąć. Nasiona kiełkują gdy znajdą się w wierzchniej warstwie. W głębszych warstwach są nietrwałe i ulegają rozkładowi przez drobnoustroje w ciągu 2 lat.
Ryszard Woś