Czasami wyglądają na opuszczone, bezradne, głodne lub nawet okaleczone. Wykazując troskę zabieramy „sierotki” do domu, dożywiamy lub samodzielnie zakładamy opatrunki. Leśnicy proszą jednak o zachowanie szczególnej rozwagi podczas udzielania pomocy dzikim zwierzętom.

Wiosna to okres kiedy cała przyroda budzi się do życia i szczególnie zachwyca swoim pięknem. Drzewa pokrywają się zielenią a ziemia dywanem kwiatów. Zwierzęta w tym czasie wydają na świat swoje potomstwo. Wpływom wiosny podlegamy wszyscy, odczuwamy większą potrzebę obcowania z przyrodą, przybywa więc spacerowiczów i amatorów wędrówek po lesie. W tym czasie możemy spotkać na swojej drodze młode i jak się pozornie wydaje „porzucone” dzikie zwierzęta. Nie każdy wie jak zachować się w takiej sytuacji. Dzieci szczególnie wykazują chęć pomocy „samotnemu maluchowi” i zabrania do domu, by otoczyć go troskliwą opieką. Nic bardziej mylnego.

Dorosłe osobniki muszą przecież żerować, zdobywać pożywienie, by przeżyć i nakarmić potomstwo. Sarny, jelenie i łosie pozostawiają swoje młode w ukryciu (np. zaroślach lub wysokiej trawie) przebywając w pobliżu i powracając co jakiś czas . Małe zające, lisy i jeże są także pilnowane przez rodziców. Warto zatem rozejrzeć się dookoła i ominąć miejsce gdzie ukrywa się taki „maluch”. Nie należy go dotykać (matka wyczuje obcy zapach), a przede wszystkim nie wolno zabierać ze sobą do domu (stres obok chorób i urazów to jeden z najczęstszych czynników powodujących zgon dzikiego zwierzęcia).

Podobnie w świecie ptaków, większość z tych, które rodzą się łyse i ślepe tzw. gniazdowniki, opuszczają gniazdo po osiągnięciu wieku tzw. podlota, zanim jeszcze nauczą się latać. Krążą po okolicy podskakując nieporadnie i przesiadają na ziemi. Rodzice fruwają od jednego do drugiego karmiąc każdego podlota. 
Pisklęta zagniazdowników, czyli tych które są po wykluciu zdolne do chodzenia i samodzielnego żerowania opuszczają gniazdo i podążają za matką. W razie niebezpieczeństwa rozbiegają się szukając kryjówek, gdzie czekają aż zagrożenie minie. W tym czasie dorosły ptak odciąga uwagę potencjalnego wroga od potomstwa-oddala się wydając dźwięki. Nie należy spieszyć z ratunkiem takiemu młodemu ptakowi, chyba że złapał je kot lub pies, bądź wiemy, że jego matka zginęła.

Nieco inaczej sytuacja przedstawia się gdy znajdziemy ranne, okaleczone zwierzę (dorosłe lub młode). Należy udzielić mu pomocy, ale w rozsądny sposób. Przede wszystkim skontaktować się z kompetentnymi osobami: leśnikiem, weterynarzem, pracownikiem ośrodka rehabilitacji dzikich zwierząt, Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.
Warto wiedzieć, że zgodnie z obowiązującym prawem nie wolno prywatnie przetrzymywać chronionych gatunków zwierząt. Zabierając zwierzę z naturalnego miejsca pobytu możemy popełnić przestępstwo.

UWAGA!!!
Przy każdym spotkaniu z dzikim zwierzęciem należy zachować szczególną ostrożność. Widok błąkającego się lisa czy wiewiórki, która zachowuje się jak oswojone zwierzę powinno wzbudzić naszą czujność. Dzikie zwierzę przy kontakcie z człowiekiem zawsze ucieka. Jeśli jest ufne, pozwala się do siebie zbliżyć na pewno jest chore. Istnieje niebezpieczeństwo zakażenia się wścieklizną bądź innymi chorobami. W takiej sytuacji należy powiadomić leśnika.

Anna Jankowska

Adresy ośrodków rehabilitacji zwierząt w województwie podlaskim