Na plantacjach zbóż ozimych pojawiły się objawy rdzy żółtej zbóż i traw. Można je zauważyć na wszystkich częściach nadziemnych roślin tj. liściach, pochwach liściowych, źdźbłach, kłosach, a nawet na ziarniakach. Niska temperatura oraz wysoka wilgotność kwietniu i maju stanowiły doskonałe warunki do rozwoju choroby. Optymalne warunki termiczne do rozwoju grzyb chorobotwórczy osiąga w temperaturze około 10°C i w takiej temperaturze kiełkują zarodniki dokonując penetracji liści. Duże porażenie może powodować straty w plonie sięgające 50-70%. Pozostawienie uprawy bez ochrony może skutkować całkowitą utratą plonu.

Objawy na liściach mają wygląd wydłużonych chlorotycznych pasów ograniczonych nerwami, a na nich w rzędach ułożone są charakterystyczne żółte skupiska zarodników (uredinia). Na odmianach mniej podatnych na rdzę żółtą można obserwować tylko żółte chlorotyczne pasy wzdłuż liści, a uredinia nie pojawiają się wcale lub pojawiają się z opóźnieniem.

Próg ekonomicznej szkodliwości uzależniony jest od fazy rozwojowej zboża:

• w fazie krzewienia – 30% roślin z  pierwszymi objawami choroby
• w fazie strzelania w źdźbło – 10% porażonej powierzchni liścia podflagowewgo
• w fazie kłoszenia – pierwsze objawy porażenia na liściu flagowym lub podflagowym.

Występowanie rdzy żółtej w trakcie wegetacji możemy ograniczać za pomocą środków ochrony roślin. W oparciu o progi ekonomicznej szkodliwości należy wykonać zabieg przy użyciu substancji czynnej z grupy triazoli, m.in. epoksykonazol, protiokonazol, tebukonazol, lub w mieszaninach z substancjami czynnymi należącymi do strobiluryn.

Skupiska zarodników (uredinia) łatwo brudzą palce i podobnie łatwo można je zetrzeć z powierzchni liścia