W zależności od wielkości gospodarstwa i sposobu produkcji możemy wydzielić grupy gospodarstw pod względem zalecanych dla nich praktyk w programie azotanowym. Od najmniejszych- o znikomym wpływie na jakość wód- po wielkotowarowe o dużej koncentracji produkcji.

Mniejsze: poniżej 10 ha UR lub poniżej 10 DJP w gospodarstwie

Średnie: równe i powyżej 10 ha UR i równe i powyżej 10 DJP w gospodarstwie

Duże: powyżej 100 ha UR lub powyżej 50 ha upraw intensywnych lub powyżej 60 DJP

Bardzo duże: prowadzą chów lub hodowlę: powyżej 40 000 stanowisk dla drobiu lub powyżej 2 000 stanowisk świń  o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior

Rodzaje zalecanych praktyk

Plan nawożenia azotem jest podstawowym narzędziem do prawidłowego zarządzania składnikami pokarmowymi w produkcji roślinnej i jedną z najważniejszych praktyk ograniczających straty azotu z rolnictwa.

Obowiązek sporządzenia planu nawożenia azotem został zawarty w programie azotanowym, który określa podmioty zobowiązane do jego opracowania oraz jego zakres.

Zaleca się przygotowanie planu nawożenia azotem przez wszystkich rolników, z uwagi na wynikające z tego korzyści, do których obok ochrony wód zaliczyć należy zwiększenie efektywności nawożenia i obniżenie kosztów stosowania nawozów.

Przy opracowaniu planu nawożenia azotem można korzystać z programów komputerowych lub dostępnych on-line kalkulatorów zgodnych z wymogami wynikającymi z programu azotanowego.

Jeśli jednak gospodarstwo nie ma obowiązku opracowania i posiadania planu nawożenia azotem, to należy pamiętać, że dawki azotu w stosowanych nawozach nie mogą przekraczać maksymalnych ilości składnika N dla poszczególnych gatunków roślin wskazanych w programie azotanowym.

Opracowane na podstawie : Zbioru Zaleceń Dobrej Praktyki Rolniczej mającej na celu ochronę wód przed zanieczyszczeniami azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych

 Grażyna Dobrzyń