Mając na względzie zapewnienie zwierzętom właściwych warunków bytowania Minister Rolnictwa rozporządzeniem z dnia 15 lutego 2010 r. (Dz.U. z 2010 r. nr 56 poz. 344) określił szczegółowe warunki utrzymania cieląt. Według tego rozporządzenia, cielę to młode zwierzę z gatunku bydło domowe, bez względu na płeć, do ukończenia 6. miesiąca życia.

Cielęta w pomieszczeniu inwentarskim utrzymuje się: pojedynczo i grupowo.

W przypadku utrzymania cieląt w kojcu pojedynczo:
• wymiary kojca powinny wynosić:
– szerokość – co najmniej wysokość cielęcia w kłębie
– długość – co najmniej 1,1 długości ciała cielęcia mierzonej od czubka nosa do ogonowej krawędzi guza kulszowego.
• ściany kojca, z wyłączeniem kojca, w którym utrzymuje się chore cielęta, powinny być wykonane w sposób umożliwiający cielętom kontakt wzrokowy i fizyczny.

Powierzchnia kojca w przypadku, gdy cielęta utrzymuje się grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę powinna wynosić co najmniej:
– 1,5 m2 – dla cieląt o masie ciała do 150 kg;
– 1,7 m2 – dla cieląt o masie ciała powyżej 150 do 220 kg;
– 1,8 m2 – dla cieląt o masie ciała powyżej 220 kg.

W systemie otwartym utrzymania cieląt powierzchnia na jedną sztukę powinna wynosić co najmniej 5 m2.

Miejsce do leżenia dla cieląt powinno być wygodne, czyste i suche. W pomieszczeniach inwentarskich do 2 tygodnia życia cielęta utrzymuje się na ściółce.

Niezwłocznie po urodzeniu cielęta powinny otrzymać siarę, nie później jednak niż przed upływem 6 godzin. Cielętom nie wolno zakładać kagańców.

W pomieszczeniach inwentarskich gdzie utrzymywane są cielęta stężenie dwutlenku węgla nie może przekroczyć 3000 ppm, siarkowodoru 5 ppm zaś amoniaku 20 ppm.

Tadeusz Kruszewski