Andrzej Szczęsny z Dolistowa Starego jest pierwszym rolnikiem w powiecie monieckim, który zdecydował się na hodowlę bydła szkockiego.

Co skłoniło pana do zakupu rasy bydła Higland?

Przed sprowadzeniem tego stada, hodowałem bydło mieszańcowe, za które uzyskiwało się niższą cenę. Chciałem sprowadzić bydło czystorasowe, z wiadomym pochodzeniem, które będzie można łatwo i za dobrą cenę sprzedać. Jednocześnie od 2007 roku chcę rozpocząć produkcję ekologiczną. W tym celu złożyłem do biura ARiMR w Mońkach wniosek w ramach Programów Rolnośrodowiskowych. Zakupione przeze mnie stado posiada certyfikat pochodzenia z gospodarstwa ekologicznego, co ułatwi mi rozpoczęcie produkcji w tym kierunku.

Skąd sprowadził pan swoje stado, i czy jest to kosztowne?

Stado bydła sprowadziłem z Niemiec, od prywatnego gospodarza. Cena za zwierzęta była spora, podobnie jak obecnie zwierząt innych ras mięsnych. Dodatkowo duże koszty to transport tych zwierząt z zagranicy. Transport taki to wydatek kilku tysięcy złotych.

Ile sztuk liczy stado, i czy zamierza pan je zwiększać?

Zakupione stado liczy 30 szt. z czego 11 szt. to krowy mamki, byk rozpłodowy, a reszta to młodzież. Planuję powiększać swoje stado, ale już nie z zakupu tylko z odchowu własnego.

W jakim kierunku zamierza pan użytkować swoje bydło?

Jest to rasa mięsna, a więc kierunek produkcji jest oczywiście na mięso. Dodatkową korzyścią może być wykorzystanie tych zwierząt w agroturystyce. Bydło rasy Highland jest z wyglądu bardzo atrakcyjne, posiada charakterystyczne owłosienie i rogi, zwierzęta nie są też ogromne.

Czym zamierza pan żywić swoje bydło?

Jest to charakterystyczna rasa, która żywi się przede wszystkim zielonką pastwiskową i sianem, w mniejszych ilościach sianokiszonką i słomą. Bydła tej rasy nie żywi się kiszonką z kukurydzy, ogranicza się również prawie do zera karmienie paszami treściwymi. W przyszłości zamierzam na własnych gruntach ornych zasiać lucernę, którą będę żywił zwierzęta.

Kiedy oczekuje pan pierwszych zysków z racji chowu bydła tej rasy?

Pierwszych dochodów spodziewam się po okresie roku, kiedy odchowam młodzież którą zakupiłem. Cena uzyskana za zwierzęta z gospodarstwa ekologicznego powinna być o około 30% wyższa od średniej ceny ze sprzedaży zwierząt nie pochodzących z produkcji ekologicznej.

Czy poleciłby pan innym hodowcom bydło tej rasy?

Na razie trudno powiedzieć, ale jest to rasa która sprawdziła się w ciężkich warunkach Szkocji, to dlaczego nie miałaby się okazać dobra i w naszych warunkach.

Rozmawiał Łukasz Linko

Bydło rasy SCOTTISH HIGHLAND (szkockie bydło górskie) jest jedną z najstarszych opisanych ras bydła. Wzmianki o niej można znaleźć w XII-wiecznych źródłach pisanych, zaś archeologiczne dowody jej istnienia pochodzą już z VI wieku, co czyni ją jedną z najstarszych w nowożytnej historii ras bydła. Pierwsza księga hodowlana została założona w 1884 roku. Szkocka rasa Highland jest starą szkocką rasą bydła, cechującą się długimi rogami i kudłatą sierścią. Rasa została wyhodowana w północnej Szkocji. Powstała w wyniku krzyżówki dwóch ras, czarnej i rudej. Początkowo wyróżniane były dwa odrębne gatunki: mniejsze i czarne bydło rasy Kyloe, zamieszkujące pierwotnie wyspy północno-zachodniego wybrzeża oraz większe, rudawe bydło zamieszkujące góry. Obecnie oba gatunki uważa się za jedną rasę – tzw. bydło Highland. Oprócz wymienionych kolorów bydło ma także odcienie: żółty, srebrno-biały i ciemno brunatny. Bydło tej rasy cechuje się małymi wymaganiami odnośnie pomieszczeń i żywienia, zwierzęta mogą być utrzymywane przez cały rok na pastwisku zachowując bardzo dobrą kondycję i zdrowie. Charakteryzują się bardzo dobrą płodnością i dużą łatwością wycieleń. Cielęta przy urodzeniu ważą 20-30 kg. Krowy cielą się na pastwiskach bez żadnej pomocy, a porodów nie utrudniają nawet zimowe warunki i temperatury poniżej -20°C. Matki wyróżniają się dużą opiekuńczością. Szkockie bydło górskie jest rasą długowieczną, często 20-letnie krowy użytkowane są jeszcze rozpłodowo. Współcześnie utrzymywane szkockie bydło górskie to zwierzęta długowłose, małego kalibru, użytkowane jednostronnie w kierunku mięsnym. Mięso jest chude, marmurkowate, soczyste o małej zawartości cholesterolu. Bez względu na wielkość stada uzyskuje się wołowinę najwyższej jakości przy minimalnych nakładach. Charakteryzując szkockie bydło górskie należy podkreślić jego wielką urodę – różnobarwne, długie owłosienie i imponujące rogi, których rozpiętość może dochodzić nawet do 1,5 m. Umaszczenie jest zazwyczaj od jasnobrązowego przez czerwone do czarnego, ale zdarzają się również osobniki o umaszczeniu białym i srebrnym. Wysokość w kłębie krowy 105 cm, średnia masa ciała 400-450 kg; buhaje 120-130 cm, średnia masa ciała do 625 kg.